Zelfkennis, inspiratie

Wat is de achtergrond van waaruit ik werk, de spirituele kant van de zaak? Nisargadatta Maharaj, een van de grote Advaita-leraren zegt het mooi:

Hoofd helder, hart schoon. Hoe doe je dat? Een van mijn favoriete methoden is Voice Dialogue.
Het is mijn ervaring dat ik, als ik doorga de subpersonen, manifestaties van wie ik ben, te ontmoeten en te ondervragen, uitkom bij ofwel 'ik ben niets', bij 'ik ben alles' of bij 'ik ben Liefde'. Liefde in de betekenis van liefde-wijsheid of wijsheid-liefde.
Soms komen bij degenen die het zelfonderzoek-pad dmv VD zijn opgegaan de vragen op:
Waarom alles afbreken? Waartoe alles afbreken wat zo zorgvuldig en met moeite is opgebouwd, waarom alles wat geïnvesteerd is weg laten vallen? Waar leidt dat toe? Leidt het wel ergens toe? Is het niet gewoon stom om alle opgebouwde schijnzekerheden af te breken? Wordt dat niet één grote puinhoop, één groot zwart gat?!! Ja, dat wordt het.
En dan is er ruimte voor iets veel mooiers... voor waarheid, voor liefde, voor wijsheid. En overgave. En vergeving, en compassie.
De ontwikkeling ging bij mij van inzien dat "het land der zekerheden onherbergzaam is" - als je aan een zekerheid gaat hangen, val je er binnen de kortste keren hard vanaf - naar "het is goed toeven in het land der onzekerheden" - dat is opgaan in, dat is leven.
De angst voor loslaten is groot, je probeert juist niet los te laten, gaat juist nog meer je best doen, je vastklampen aan wat dan ook en proberen boven de bodem te blijven. Ik nodig uit los te laten, je te laten vallen; pas als je op de bodem bent, kan de omkering plaatsvinden. Pas op de bodem vind je..., daar houdt het zoeken op...
Daarover nadenkend komt bij mij op: Voice Dialogue, ja, als onderzoeksmethode - en ik voeg er nog iets aan toe... ik doe meer. Waarom kies ik ervoor mijzelf en de ander steeds zo snel mogelijk in een staat te brengen waarin vanuit wat ik graag Onbevangenheid noem - wat vaak 'het kwetsbare kind' genoemd wordt - een vraag gesteld kan worden?
Mijn antwoord: in de staat van vragen ('bidden'), ben ik het meest on-ingevuld, 't meest los van het denken, van identificatie, het dichtst bij 'niets'; het vragen naar de hulp van 'innerlijke helpers' is een methode om de staat van ontvankelijkheid, van stoppen met vasthouden aan aangeleerde maar onjuiste 'zekerheden', van overgave te bewerkstelligen.
In de staat van hulpeloosheid, van het inwendig 'help me', ben je ontvankelijk, onschuldig, een open kanaal. Na het loslaten van het vastklampen aan zekerheden, is er eerst 'help me'; de weg naar de 'helper' komt dan vrij. Dan is er 'de helper'. In de staat van 'help me' laat je toe. Doordat je alle spanning loslaat, doordat je stopt je vast te klampen aan door de mand gevallen zekerheden, doordat je geen verwachtingen meer hebt, niet meer vasthoudt aan verlangens en geen enkele andere mogelijkheid meer ziet, laat je je vallen. Er is geen andere keuze meer..., je laat je vallen...; je valt in het niets. Er is geen onderscheid meer tussen jou en het niets waarin je valt...., je voelt je opgenomen, versmelten; je versmelt met dat waarin je terechtgekomen bent, dat wat om je heen is, wat in je is, dat waar je deel van uitmaakt, waar je mee samenvalt; 'niets' kan je het noemen of 'alles', dat is hier hetzelfde; het is alles-omvattend, alles-ontvangend, een welkom, een 'kom-maar'.
In de staat van help-me zit je de beweging van het leven niet meer in de weg, heb je de controle opgegeven, sta je de natuurlijke beweging toe. Als je blijft balen, zit je vast, in veroordeling, in 'het-is-niet-goed', je stolt dan de natuurlijke beweging van het leven: 'het is niet goed zoals het is', je hebt het leven stilgezet in een eindoordeel, een veroordeling. Als je tevreden zit te blijven, zit je in goedkeuring, in 'het-is-goed'. Dat is ook een eindoordeel. Ook dan stol je de natuurlijke beweging: het is goed zoals het is. Met 'het-is-niet-goed' zit je vast in de dualiteit, met 'het-is-goed' evenzeer; het is beide een 'dit-wel-dat-niet'.
Weet alleen, zie: het is zoals het is, nu en nu en nu.
Als ik rust in de staat van ik ben niets is dat wijsheid, als ik rust ik de staat van ik ben alles is dat liefde. Als ik rust in de staat van 'help' is dat bij de vraag zijn, als ik rust in de staat van 'kom maar' is dat bij het antwoord zijn. Vraag en antwoord. Niets en Alles....

Een sessie zou - schematisch - zo kunnen gaan:

* ik wil herkend, erkend, gezien worden
- blijkbaar wil je bevestiging
* ja, ik wil dat jij zegt dat ik okay ben
- blijkbaar weet je zelf niet dat je okay bent
*....jawel...., maar ik wil dat jij het bevestigt
- mag ik spreken met het deel in jou dat dat wil
* jawel, (gaat verzitten) dat ben ik..
- hallo, ik zie dat jij er niet zeker van bent dat zíj (de persoon in de middenpositie) okay is
* klopt. Ik vind haar erg onzeker
- en dat vind je niet okay?
* nee. Ze moet zeker zijn en rusten in zichzelf, ze moet geen bevestiging nodig hebben
- maar dat heeft ze wel, hè?
* ja, stom hè? Het maakt me wanhopig.
- Oh, trek je het je zó aan?
* Ja. Ik hou van haar en kan haar niet goed helpen. Ik zeg altijd al dat ze niet zo onzeker moet zijn, maar het helpt niet.
- Ja, ik snap het. Mag ik met haar onzekere deel praten?
* Je doet maar.
- (na verzitten) Hallo, onzekere
* Hallo, ja, ik wil graag dat jij mij ziet. Zie je hoe onzeker ik ben? Hou je van mij? Ik wil dat je van me houdt. Ik weet niets, ik ben onzeker, maar ik ben wel lief. Kan je mij zien?
- Ja, ik zie je, je bent mooi en lief.
* Ja, hè? Als zij dat nou ook wist... zij denkt dat ik niet goed ben..
- Ja, dat zag ik. Zou je het fijn vinden als er iemand was die ziet dat je wel goed en lief bent?
* Ja
- Vraag maar of er zo iemand komt
* Ja, wil je komen?
- Merk je iets?
* Ja, die iemand is er al.
- Hoe voel je je nou?
* Goed, nou is het goed. Die zegt dat ik er ook mag zijn. Die veroordeelt mij niet.
- Ja, dat deed die ander wel, hè?
* Ja, maar nou is het okay.
De liefde die bij de ander gezocht werd, wordt zo in jezelf gevonden. Wat je buiten je zocht, vind je binnenin je.

Wat je zoekt, ben je zelf

Wat doe ik en hoe doe ik dat? Uitgangssituatie is: de ander zoekt iets of wil iets. Ik draai zijn aandacht 180o, naar zichzelf, en help (met methoden zoals bijvoorbeeld Voice Dialogue) hem te vinden wat hij zoekt. Ik weet: de vraag komt uit hetzelfde gebied als waar het antwoord is. Ik weet, wat je zoekt ligt dichterbij dan je denkt, zelfs het woord 'dichtbij' is nog te ver weg... Je kunt de wereld overtrekken en zoeken naar wijsheid en liefde, je zult het niet vinden, alleen daar kan wijsheid en liefde zijn waar jij bent. Hoogstens kom je een keer iemand tegen die het gevonden heeft, die kan je inspireren om het ook te vinden, in jezelf.
Wat ik doe is mensen helpen de obstakels die ze aantreffen op weg naar zichzelf op te ruimen. Ik ben van de veegdienst, de opruimdienst. Je kunt alleen iets opruimen, weg krijgen, door het op te pakken, te bekijken en ermee te zijn tot het er niet meer is. Als je het parkeert, vind je het later weer terug. Als je erbij blijft, transformeert het.
Hoofd helder, hart schoon... stoep schoon! Eerst had ik bevestiging nodig van buiten mij, toen had ik bevestiging nodig van binnen mij. Vandaar de 'innerlijke ouders', de 'gidsen, goden, engelen, toverfeeën'. Nú is niets/alles zijn genoeg.
De 'engelen' - de innerlijke helpers, in welke vorm ze ook maar ervaren worden - zijn een tussenstadium naar alles/niets.
Het beeld dat voor mij persoonlijk opkwam bij niets/alles zijn, is het beeld van de tube torus. De 'vorm'van het Al. Terwijl ik die torus 'was', wist ik dat van daaruit in alle dimensies kon worden uitgestapt. Tot nu toe stap ik steeds weer in deze hier uit...
Daarvoor en daarna zijn er alleen kleuren. Een regenboog van kleuren...

Nog eens recapituleren, het mogelijke verloop van een leven, van een sessie:

1. Kind plus mama: kinderlijke onschuld, eenheid, gedragen worden, opgenomen zijn, stilte voor de storm
2. Kind zonder mama: ellende, hulpeloosheid, afgescheidenheid, storm
3. Kind roept om hulp, naar buiten (zoekt 't buiten zich), probeert hulp te verdienen, te manipuleren, of dmv macht af te dwingen
4. Kind wordt keer op keer teruggeworpen op zichzelf: ellende, wanhoop, radeloosheid, alleen zijn, hulpbehoevendheid
5. Kind roept om hulp, naar binnen (vraagt, bidt)
6. Kind vindt hulp van binnen
....dan de transformatie
7. Kind ervaart rust, Zijn, opgenomen worden door Onvoorwaardelijke liefde
8. Onvoorwaardelijke Liefde wordt één met het kind, versmelting
9. Leeg, vol, stilte na de storm, ik ben niets / ik ben alles, volwassen onschuld: één zijn.

'God en engelen' zijn helpers, innerlijke helpers op weg naar puur bewust-zijn, naar weten, naar wijsheid, vrijheid, waarheid, liefde.
'God' is de weg naar liefde, 'god' als datgene wat je vertrouwt, vertrouwt om hulp aan te vragen. 'God', 'engelen', 'spirituele gidsen', in welke vorm dan ook als datgene, als diegenen die je vertrouwt, omdat ze niet door anderen bezoedeld zijn, dus niet een al ingevulde 'god' of 'engel', niet een al door autoriteit buiten je (ouders, kerk, bijbel, maatschappij, politieke partij) ingevulde god/engel. Dan werkt het niet. Nee, 'god', 'engel' zoals jij ze ontdekt. Namelijk zó'n 'god', een 'god' die zó is dat jij hem/haar vertrouwt, een 'engel' die zó is dat jij hem/haar vertrouwt, jouw hoogste, zuiverste grootste identificatie, frequentie, licht, liefde, wijsheid, waarheid. Dat is 'god'. 'God' is dat waar je op dit moment op het diepste niveau naar zoekt, is jouw hoogste waarheid, jouw zuiverste liefde, jouw grootste wijsheid, jouw kleuren, jouw alles, jouw niets.

Don't get stuck with the road, je kunt levenslang de weg bekijken, het uitzicht verbeteren, bouwsels maken... (if you meet me on the road, kill me, zei Buddha), loop voor de grap eerst eens door... aan het eind van de weg vind je: niets/alles. Daarna kan je op je gemak teruggaan en doen wat je niet laten kan, de wereld mooier maken, mensen helpen, opschudding veroorzaken, de boel wakker schudden, geld verdienen, carrière maken, beroemd worden, je huis opknappen, je tuintje wieden....
Oké... ik kom uit bij niets / alles, nou kan ik terug en aan de weg gaan werken. Let op: werk in uitvoering.

NB Geloof jij in God? een moeilijke vraag. Ik zou niet weten wat daarop te antwoorden - de betekenis van de vraag hangt af van wat de steller van de vraag ermee bedoelt; het antwoord zal afhankelijk daarvan steeds verschillend geïnterpreteerd worden. De vraag zou moeten zijn: Geloof jij in de waarheid van jouw allerhoogste waarheid?
Op het moment dat mijn antwoord daarop 'ja' is, val ik samen met 'god', ben ik met/in 'god', ben ik in een state of grace, - een mooi begrip, grace zit in tussen gratie en genade - ben ik 'gelukkig'. Op het moment dat mijn antwoord daarop 'nee' is, of als ik twijfel, ben ik in een staat van 'ongenade' gevallen, voel ik me afgscheiden, ben ik ten prooi gevallen aan mijn mij afscheidende, isolerende mind/ego/denken/innerlijke criticus/angst.
Dus, wat doe ik als ik met VD met mensen of met mijzelf werk? Ik ontmoet de op dat moment heersende subpersoon; als die op een zijweg zit, beseft hij meestal door mijn vragen na een tijdje dat als hij 90^o draait alles beter klopt en dan zit hij binnen de korste keren op de hoofdweg. Dan kijk ik of hij reist in de richting van zijn diepste waarheid of, om pijn te vermijden, daar juist vandaan. In dat laatste geval, beseft hij meestal na een tijdje dat pijn, ook als je je er voor afsluit en er van weg beweegt, van onder de grond blijft doorwerken. Dán is hij meestal bereid zich om te draaien. Hij merkt dan meteen dat alles meer begint te kloppen.
Dus als de identificatie, oftewel de subpersoon, de weg verspert, een obstakel creëert, gaat het, schematisch weergegeven, zo:
- hallo, subpersoon, wat doe je daar?
* ik ben nodig voor haar, om haar te beschermen, want zij is kwetsbaar en wil liefde, dat probeer ik voor haar te krijgen / manipuleren / afdwingen / uitlokken / verdienen... dmv strategie
- ik snap het, mag ik die kwetsbare eens ontmoeten, die liefde wil?
* hmmmmm, oké dan..
- hallo, kwetsbare-liefde-willende
* ik wil rust en liefde
- vraag maar
* rust en liefde, wil je komen?
...... en rust en liefde komt, of waarheid, zuiverheid, vrijheid, genade, vergeving, moed, het komt als je er om vraagt..., als je erom mág vragen.
- nou even terug naar de subpersoon: hoi, hoe vind jij dit?
* dat wil ik ook wel
- doe maar
Ik gebruik Voice Dialogue graag als methode om de subpersonen te leren kennen als toegang naar het innerlijk, naar de kwetsbare, de onbevangene, die blijkt de toegang te kunnen zijn naar 'god'.

Voice Dialogue als methode richting zelfrealisatie

Sommige subpersonen wijzen de 'verkeerde' (het proces niet ondersteunende) kant op, sommigen wijzen de 'goede' (het proces ondersteunende) kant op. Allen zijn, áls je ze met respect benadert, een poort naar de innerlijke (kwetsbare) onschuld, die verlangt naar rust, liefde, waarheid, wijsheid, een-zijn, opgaan in. Als je een subpersoon treft die de 'verkeerde' kant op gaat en hem met respect en oprechte belangstelling benadert, hem vraagt wat hij probeert te doen, hoe en waarom hij dat doet, hem vraagt naar het succes van zijn methode, blijkt hij wel te weten dat een strategie nooit echt kan opleveren wat hij voor de persoon probeert te bemachtigen. Als jij als facilitator hem dan vraagt of hij het goed vindt dat je tijd gaat doorbrengen met het deel van de persoon voor wie hij zich zo inspande, geeft hij mogelijk toestemming. Met zijn goedvinden ga je dan aan hem voorbij. Je komt dan op een diepere laag van de persoon terecht, een laag waarop gevraagd mag worden om waaraan behoefte is. De diepste behoefte bij iedereen blijkt Liefde te zijn, Waarheid, Aanwezigheid, er mogen Zijn. En Liefde laat geen twee keer om zich vragen. De aanwezigheid daarvan laat zich ogenblikkelijk voelen en vaak ook zien, als er niets meer is dat in de weg zit.

Als het werk van de subpersoon doorzien is en de hoogste waarheid gekend, kun je vrijwillig terugkeren en gebruik maken van de kwaliteiten van de subpersonen - dan is de wegversperrende subpersoon ook een wegwerker geworden.
Het is de gang van dwangmatige naar vrijwillige identificatie.
... ik ben een wegwerker.... Lietje.

Wie en wat mij inspireerde

Met respect, liefde en dankbaarheid voor degenen die mij bij mijn zoektocht geïnspireerd hebben, wil ik hier een aantal van hen noemen. Zij gaven mij 'zadels voor het paard waar ik al op zat', dankzij hen leerde ik te benoemen wat mij bewoog en droeg en zat ik zachter... Sommigen van hen hebben mij oefeningen en focuspunten gegeven die ik vol dankbaarheid in mijn werk gebruik.
Hier chronologisch een paar van mijn leraren en tussen haakjes waartoe zij mij inspireerden: Shakespeare (stilstaan bij de dood, zuiverheid, leven, liefde), regenbogen (één bestaat uit veel en veel is samen één), de twee Franse films: Françoise ou la Vie Conjugale en Jean Marc et la Vie Conjugale, André Cayatte (Fr 1963),over 'verliefd-verloofd-getrouwd-gescheiden', de ene film vanuit haar perspectief, de andere vanuit het zijne (wat is waarheid, bestaat er absolute waarheid), Camus, l'Homme révolté (oordeel niet), Rousseau (bijkomen van flauwvallen en in een pure zijns-staat zijn), de psychedelica (totaal gefocust zijn, het 'prullemand-effect', schoonheidservaringen, begrips-orgasmen, vallen uit tijd en ruimte, gelukzalig toeven in een wereld van onzekerheden, "ik weet niets"), Casteneda (de 'second reality', bewust dromen), Alan Watts (de double-bind doorzien), Bhagwan (Osho) (meditaties, vertel me wie je bent, vipassana), Santosh (Jeru Kabal) (praten met het innerlijke kind, trapdoor, visualisatie), Simone Weil, Wachten op God (focus op aandacht en 'gehoorzaamheid' in de betekenis van trouw aan je eigen hart), psychic healers (dingen meemaken die 'niet kunnen'), Carolina Bont (iets waar maken door het je voor te stellen), Ineke Prins (overleggen met het Hoger Zelf), Hal en Sidra Stone (met Voice Dialogue aan de dualiteit ontstijgen), Alexander Smit (het ego? probeer het maar 'ns te vinden!, het 'nu', probeer er maar eens uit te komen!), de Bhagavad Gita (de instandhouder, de vernietiger en de creator en die drie binnen de schaal van het allesomvattende), de Tao Te King, die mij ter vertaling werd aan geboden, Serge King (Kahuna Healing, Mu~Lemuria~Hawaii), Hawaii (moederland en ho'oponopono), Jezus (zoals hij voorkomt in innerlijke ontmoetingen en in de evangelies van Thomas en Maria Magdalena (proeven en alleen doorslikken wat goed smaakt, wat niet uitnodigt tot doorslikken, wegleggen met compassie, (de staat van zijn waarin vergeving is), teksten en videobeelden van Ramana Maharshi, Nisargadatta Maharaj, Meher Baba (Verliefde en geliefde, bladzijde één van Alles en Niets), Ananda (het energieveld in beweging, de Light Body), Ananda's Dark Room of Bardo Retreat, tien dagen in het stikkedonker zitten (zovele parallele werkelijkheden tegelijk ervaren), Drunvalo Melchizedek (het ontstaan van een werkelijkheid, sacred geometry), Het evangelie van Maria Magdalena ('hij die niet oordeelt kan onmogelijk tegengehouden worden door een oordelende macht') en recenter Conversations with God van Neale Donald Walsh, How to know God van Deepak Chopra, The Tibetan Book of Living and Dying van Sogyal Rinpoche, The Book, on the taboo against knowing who you are, Alan Watts en het meest indringend en helend door de vele jaren heen de innerlijke reizen en de innerlijke ontmoetingen in andere 'dimensies', 'werkelijkheden', 'werelden'.

NB Als je nog meer wilt lezen over Lietje's manier van werken klik dan op de knop Artikelen.
Onder de knop Links, Boeken, Films vind je verschillende links. Maar ik heb deze pagina al een tijd niet bijgehouden...