De dualiteit nodig hebben om hem te kunnen overstijgen

© Lietje Perizonius

Om iets te overstijgen, moet je het eerst aangaan. Om te ervaren dat je één bent met alles, moet er eerst twee zijn, het een en het ander. Om het een-zijn gevoel van liefde te kunnen ervaren moet je eerst onderscheid maken tussen degene die liefheeft en degene die liefgehad wordt.
Als je wilt onderzoeken hoe het zit met 'een-zijn', of wilt ervaren dat je deel bent van het Ene, moet je jezelf eerst durven toestaan het gevoel van afgescheiden-zijn te voelen dat je soms ervaart. Net als een vis eerst uit de oceaan moet zijn geweest voordat hij kan ervaren er in te zijn. Dus om je bewust te zijn dat je 'Een' bent, moet je eerst de wereld van de dualiteit (goed/kwaad, ik/niet-ik, dit niet/dat wel) ervaren.
Tijdens een Voice Dialogue sessie kom je via het blootleggen van je overlevingsstrategieën al gauw terecht bij het Onbevangen Kind dat door onbedoelde bijwerkingen van de overlevingsstrategieën meestal diep onder het kleed terecht is gekomen. Als de facilitator met dit kind in contact komt, blijkt al snel wat dit kind al die tijd het meest gemist heeft. Dit is onder te brengen in termen als onvoorwaardelijke liefde, totale acceptatie, je één voelen met, overgave, samensmelten.
Door het kind de ruimte te bieden en ervoor te zorgen dat andere subpersonen geen roet in het eten komen strooien om dat te verhinderen, gaat het kind dat gemis heftig voelen.
Omdat de facilitator weet dat er pas een omkering kan plaatsvinden als het missen op zijn hoogtepunt is, wacht zij tot het kind vanuit zijn hulpbehoevendheid om hulp durft te vragen. Het vraagt dan of Liefde vanuit de wereld achter zijn gesloten ogen naar hem toe wil komen. Krijgt het kind daar de gelegenheid voor, houden de strategen zich er even buiten, dan wordt er aan die vraag van het kind direct voldaan. Liefde is er dan meteen. Liefde vertelt dan vaak, 'ik was er altijd al, maar ik wachtte op het moment dat het kind om mij vroeg'. Deze 'Liefde' komt in allerlei verschijningsvormen. Het is Liefde die niets veroordeelt, niets afscheidt. Het omvat de wereld van de dualiteit, draagt van elke tegenstelling beide polen. Deze Liefde komt uit een andere werkelijkheid, een werkelijkheid zonder oorzaak en gevolg, zonder lineair denken, zonder lineaire tijd en ruimte. Een werkelijkheid die 'onze' 3D aardse werkelijkheid van de strijd tussen 'goed' en 'kwaad' bevat en omarmt.
Eerst zijn het Onbevangen Kind en Liefde nog te onderscheiden, zijn ze nog even twee, het kind dat miste en Liefde die zo gemist werd. Dan volgt de versmelting en proef jij, als degene de beiden omvat, van het Ene. Weet je je zowel de misser als het gemiste. De liefhebber en de geliefde.

Voice Dialogue nodigt uit steeds dat te doen, op alle niveaus. Jezelf opdelen in verschillende delen, subpersonen, die zich in meer of mindere mate afgescheiden voelen. Jij kan die, vanuit de Middenpositie onderscheiden en ervaren als deel uitmakend van jou. Terug in de Middenpositie, na het opdelen, voel jij je heler en meer één dan ooit tevoren. Het klinkt paradoxaal. Toch is het zo. Je in delen opdelen om je één te voelen. Voice Dialogue als methode tot bewustzijn van een-zijn, van het Ene.

In onderstaande tekst verdeelt ‘God’, ‘Liefde’, zich in twee subpersonen om zichzelf als het Ene te ervaren. Een die liefheeft en een die liefgehad wordt. Pas als die twee echt twee zijn - als ‘de scheiding compleet’ is - kunnen ze elkaar ontmoeten en in die ontmoeting tot één versmelten. ‘Volgt er vereniging.’

Onderstaande tekst is mij uit het hart gegrepen.
Meher Baba, Alles en Niets, p. 1, Atamira, 1989

Verliefde en geliefde

God is Liefde.
En Liefde moet liefhebben.
En om lief te hebben moet er een Geliefde zijn.

Maar omdat God het oneindige en eeuwige Bestaan is, is er niemand anders voor Hem om lief te hebben dan Zichzelf. Om Zichzelf lief te hebben, moet Hij Zich een Geliefde voorstellen die Hij Zich als Verliefde verbeeldt lief te hebben.

Geliefde en Verliefde impliceert scheiding.
En scheiding schept verlangen.
En verlangen doet zoeken.

Hoe verder en intensiever het zoeken, des te groter de scheiding en des te schrijnender het verlangen.
Als het verlangen op zijn hoogtepunt is, is de scheiding compleet en is het doel van scheiding, dat Liefde zichzelf kan ervaren als zowel Verliefde als Geliefde, bereikt; waarop vereniging volgt.
En als de vereniging daar is, weet de Verliefde dat hij zelf al die tijd de Geliefde was die hij liefhad en met wie hij zich wilde verenigen, en dat alle onmogelijkheden die hij overwon obstakels waren die hij zelf, voor zichzelf, op weg naar zichzelf, had opgeworpen.
Eénwording is zo onwaarschijnlijk moeilijk omdat het onmogelijk is te worden wat je al bent! Eén-zijn is niets anders dan jezelf herkennen als het Ene.

Terug naar artikelen